Жаз келді. Мектепте сабақ аяқталып, Балақайды ауылда тұратын әжесіне аттандырғалы жатыр. Бірақ кеткенге дейін тағы бір маңызды оқиға өтетін боп қалды; Балақай сегіз жасқа толды. Ой, Балақай өзінің туған күнін қалай ұзақ күтті десеңізші! Жеті жасқа толған күннің ертесіне-ақ күтуге кіріскен.
Туған күннің аралығы мұншама ұзақ болар ма – тура жаңа жыл мерекесінің ұзақтығымен бірдей.
Сол салтанатты күннің алдындағы кешке Балақай Карлсонмен сөйлескен.
– Ертең менің туған күнім, – деді Балақай. – Гунилла мен Кристер маған қонаққа келеді, бізге арнап менің бөлмемде дастарқан әзірлейді... – Балақай үндемей қалды; жүзі түнере түсті. – Сені де шақырайын десем, – деді ол кібіртіктеп, – бірақ…
Шешесі Карлсонға тісін қайрап жүрген, сондықтан да рұқсат сұрағанмен пайда жоқ.
Карлсон астынғы ернін мүлде дүртитіп жіберді. Ол бұрынды-соңды дәл осылай ренжімеген еді.
– Егер мені шақырмасаң, онда ендігәрі сенімен ойнамаймын! Менің де көңіл көтергім келеді.
– Жарайды, келе бер, – деді Балақай асығыс сөйлеп.
Ол шешесімен сөйлеспекке бекінді. Тіпті дүние өртеніп кетсе де, туған күнді Карлсонсыз тойлау мүмкін емес болатын.
Настало лето. Занятия в школе кончились, и Малыша собирались отправить в деревню, к бабушке. Но до отъезда должно было ещё произойти одно важное событие — Малышу исполнялось восемь лет. О, как долго ждал Малыш своего дня рождения! Почти с того дня, как ему исполнилось семь.
Удивительно, как много времени проходит между днями рождения, – почти столько же, сколько между рождественскими праздниками.
Вечером накануне этого торжественного дня у Малыша был разговор с Карлсоном.
– Завтра день моего рождения, – сказал Малыш. – Ко мне придут Гунилла и Кристер, и нам накроют стол в моей комнате… – Малыш помолчал; вид у него был мрачный. – Мне бы очень хотелось и тебя пригласить, – продолжал он, – но…
Мама так сердилась на Карлсона, что бесполезно было просить у неё разрешения.
Карлсон выпятил нижнюю губу больше, чем когда бы то ни было:
– Я с тобой не буду водиться, если ты меня не позовёшь! Я тоже хочу повеселиться.
– Ладно, ладно, приходи, – торопливо сказал Малыш.
Он решил поговорить с мамой. Будь что будет, но невозможно праздновать день рождения без Карлсона.