А.Линдгрен. Балақай және шатырда тұратын Карлсон

Сәлем! Маған бір минутқа мұнда қонуға бола ма? деді

Иә, иә, болады, деді Балақай, кейін: Немене, бұлай ұшу қиын ба? деп сұрады.

Маған түк емес, деді Карлсон, өйткені мен әлемдегі ең үздік ұшқырмын!

Сенің атың кім? деп сұрады Карлсон.

Балақай. Алайда шын есімімді Сванте Свантесон деп атайды.

Ал мені, неге екенін қайдам, Карлсон деп атайды. Жай Карлсон десең болды. Сәлем, Балақай!

Сәлем, Карлсон! деді Балақай.

Сенің жасың нешеде? деп сұрады Карлсон.

Жетідемін, деп жауап берді Балақай.

Тамаша. Әңгімемізді жалғастырайық, деді Карлсон.

– Привет! Можно мне здесь на минуточку приземлиться?

– Да, да, пожалуйста, – ответил Малыш и добавил: – А что, трудно вот так летать?

– Мне – ни капельки, – произнёс Карлсон, – потому что я лучший в мире летун!

– Как тебя зовут? – спросил Карлсон.

– Малыш. Хотя по‑настоящему меня зовут Сва́нте Свантесон.

– А меня, как это ни странно, зовут Карлсон. Просто Карлсон, и всё. Привет, Малыш!

– Привет, Карлсон! – сказал Малыш.

– Сколько тебе лет? – спросил Карлсон.

– Семь, – ответил Малыш.

– Отлично. Продолжим разговор, – сказал Карлсон.